ฉันทนนอนคนเดียวเปลี่ยวใจคืนนายที่ลมน้าวมา
ใจมันเหมือนช้าๆ ไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานหรือเปล่า
ฉันยืนมองตัวเองผ่านกระจกในอารมณ์สีเท่า
สิ่งที่เห็นมีเพียงความเงาเข้ามาปกกลุ่มรอบกาย
ไฟห้องนอน เมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้ไม่มีเธอ อยู่ตรงนี้ไม่ได้เจออะไร
ที่คุ้นเคย
ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน
กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้
ว่าคนคนนี้นั่นรออยู่
แม้หัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้
วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอจนถึงวันที่หายใจ
นั่นมองดาวดวงเดิมอยู่กลางคนรักกันเป็นร้อยพั
นธ์อธิษฐานให้ดาวดวงนั้นเรียกเธอกลับบ้านทิ้ง
ใครกําลังแรงกายอยู่โดยความหวังที่มันว
ิบวิก็ไม่รู้ในวันพรุ่งนี้ชีวิตจะเป็น
ฉันไว้
ไฟห้องนอนเมื่อก่อนสะท้อนแสงเหงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้ไม่มีเธออยู่ตรงนี้ไม่ได้เจอ
วันนั้นที่คุ้นเคย
ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน
กับใคร
แต่ขอให้เธอได้ปลอดฟังไว้ว่าคนคนนี้นั่นรออยู่
แม้หัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอจนถึงวันที่หยุดหายใจ
ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน
กับใคร
แม้หัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอจนถึงวันที่หยุดหายใจ