โอดวนจําปากเวลาสมดอก
คือถึงบาลซอง
มองเห็นหัวใจ เอานึกขึ้นไป
ในกลิ่นเจ้าหอม
เห็นสวนดอกไม้บีดา ดูกว่าอีกตั้งแต่ใดมา
เวลาง่วงเง่า
ยังสวยบ้านเผา ให้หายโสกา
โอดวนจําปาก กูเคี้ยงเอามา
แต่หญ้ามหน่อยเอ่ย
กลิ่นเจ้าสําคัญ
ดิดปันหั
วใจ
เป็นตาหากรัย
แพงไหวเสยสม ยามเหงาโดน เอ้ยจําปากหอม
เมื่อดมกลิ่นเจ้าปานพอ เพื่อนเก่าที่ได้ปลาจากไป
เจ้าเป็นดอกไม้ ที่งามลิไล
ตั้งแต่ใดมา
โอดวนจําปาก มาละกว่านหัก
ของเงียบนี้เอ่ย
โอดวนจําปาก
บ
ุภาเมืองเหล่า
น้ําดังดวงเดา
สาวเหล่าเปลือมใจ มาตกอยู่ในแดนนิลานสาม
เมื่อใดลัดปรากอดิต ลัดจากบ้านเกิดเมืองนอน
คอยจาเอาเจ้า เป็นเพื่อนอุ่นเหงาเท่าสินสิวาง
โอดวนจําปาก มาละกว่านหักของเงียบ
นี้เอ่ย
