ὀρὸ ὀρὸ
ζέστη κι αγαπημένη.
Τραγούδια στήρευτο σε χίλια χημερικά,
τα γυμνά μου πράτσα,
το ειδωλό σου συντρίβω χαρά μακρινή.
Πάντη
θάλασσα απέραντη,
κουρέλι ακριβώ της πικρής αναζήτησης,
ας σε να
φτύσω
το φαρμάκι
της ψεύτρας σου υπάρξης.
Πρέπει να
οραματιστώ
τις νεκρές αναμνήσεις μου,
ανελεή το κύμα της νιώτης μου.
Ψυχή
την αγωνία,
