Μια μάνα είχε ένα λεβέντιπου της τον πήρε τη ξενιτιάΠότε στα νιάτα της δεν είχε κλάψειμα κλαίει τώρα στα γηράτιαΌλοιΤη ζωή της κι όλο της το βιοςΕίναι ο λεβέντις ο μοναχογιοςΟ γιος της γράφειΟ γιος της θέρνειΚάθε εβδομάδα επιτάγειΑλλά τα πλούτη τι να τα κάνειπου είναι ρημάδιμέσα στη γηΌλοιΤη ζωή της κι όλο της το βιοςΕίναι ο λεβέντις ο μοναχογιοςΌλοιΤη ζωή της κι όλο της το βιοςΕίναι ο griefΚαι αίρονται εγώο πειρονθη principalΜα λέωστ 제대로την αγκαλιά σου να ξεψυχήσω με ένα δάκρυ και ένα φίλι.Όλη η ζωή της κι όλο της ποντιός είναι ο Λεβέλης ο μοναχογιός.
