จากกันไปซื้อตั้งนาน
จากกันไปซื้อตั้งไกล
แต่ทําไมไม่ทักไม่ทาย
ฉันเหละเจนากันและทําลง
อย่างกับคนไม่คุ้นเคย
ทําเป็นมาเป็นชายเชื้อ
และคนเราจากกันไปตั้งกันปี
แต่ความจําฉันยังดี
แต่ให้อีกร้อยปีก็ลืมไม่ลง
แปลกที่เธอไม่ยอมจํา
กลับมาทําแม่งลง
คนอะไรฉันล้องลืมกันง่ายๆอย่างนี้
ไม่นึกเลยเธอลืมนะคนอย่างฉัน
เธอ
คนสําคัญทั้งคนเธอลืมฉัน
ลืมฉันได้
ห้าห้า....เห้าหrites
ห้าห้าหrites
scriber
ฉันเป็ไมทักternไม่สนใจ
ห้าห้า....
ทําเป็นไม่ทัก ทําเป็นไม่ทัก
How?
ทําไมล่ะ ทํามายล่ะ
คนใครที่ต่อกันเจอเป็นไม่ทักใจ
ชีวิต
ขึ้นทาง
กันไปตั้งเป็นปี แต่ความจําฉันยิ่งดี
ต่อให้อีกร้อยปี ก็ลืมไม่หลง
แปลกที่เธอไม่ยอมจํา ตาบมาทําหน้าองงง
คนอะไรฉันล้องลืมกันไงได้อย่างนี้
ไม่นึกเลยเธอลืมนะคนอย่างฉัน
เธอคนสําคัญทั้งคนเธอลืมฉัน
ร้องเพลง
กันเธอกันไม่ทําใจ
จําเป็นมีเธอ จําเป็นมีเธอ
จําเป็นมีเธอ จําเป็นมีเธอ
จําเป็นมีเธอ จําเป็นมีเธอ