ใครคนหนึ่งคนนึง
ในวันหนึ่งวันนึง
เคยพูดเพิ่งกันสักมากมาย
สีห่างเหินมันก็เริ่มห่างหาย
เพียงแค่เพราะเราไม่เจอกัน
ไปเรียกร้องให้กลับมา
หรือว่าผลักใส
หรืออะไร
ทั้งเดิม
แค่เฝ้าไว้ในส่วนลึก
สอนอยู่แค่นั้น
รู้ว่ามันไม่ไปไหน
แม้กระทั่งตอนนี้
เขายังอยู่ตรงนี้
ในภาพทรงจําสีจางทาง
ที่จะเรื่อนหาย คลายว่าจะเรื่อนลัง
บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป
ไปเรียกร้องให้กลับมา
หรือว่าผลักใส
หรืออะไร
ทั้งเดิม
แค่เฝ้าไว้ในส่วนลึกสอนอยู่แค่นั้น
รู้ว่ามันไม่ไปไหน
แม้กระทั่งตอนนี้เขายังอยู่ตรงนี้
ในภาพทรงจําสีจางทาง
เหมือนว่าจะเรื่อนหาย คลายว่าจะเรื่อนลัง
ในความทรงจําสีจางทาง
