Αν ήσουν σπίτι τρυπατόΣτο μπαλκόγιΤα χίλια αυτά τα όμορφαΠου δεν τους μοιάζουν άλλαΘα θέλα να τα πύλαγαΜα πού να βρω τις καλάΈλα, έλα, έλα, έλαΤο μωρό μου ναι μαΑν ξαναγίνω δέκα χτώ χρονώνΕ, παλικάριΤου πετίνου θα ήθελαΝα πόχταγα τη χαρίΩ καταφωτή λεμονιάΣε γέννησε η μαμά σουΣε γέννησε η μαμά σουΣε γέννησε η μαμά σουΚαι γίναν τόσο τροφάνταΤα κίτρο λεμονά σουΚαι γίναν τόσο τροφάνταΤα κίτρο λεμονά σουΑ, μια παράδοσηΑ, μια παράδοσηΝίκη στην περισσέ���ιαί breakoutΜε τα υπέροχακαλά ανοίγειΚι έ Kopfει DiscoverΚοντικάΑ, άντρα είναι έτσι, έτσι.Να τη ζητάς ένα φιλί και να σου δίνει δέκαΜε φίλησες κι αρρωστήσα, φίλα με για να γιάνωΦίλα με για να γιάνω, φίλα με για να γιάνωΚαι πάλι ξανά φίλα με μην πέσω κι αποφανώ