Βαρέθηκα τη μίζερη μου φύσηΚανένας πια δεν λέει να ξεκουνήσειΚανένας πια δεν λέει να ξεκουνήσειΑν αμφιβολός δεν με χωράει ο τόπος, ρε παιδιάΒαρέθηκα τα ίδια και τα ίδιαΤα δάκρυα να κάνω μπιχλιπίδιαΤα λόγια μοναχά, τα λόγια μοναχάΜας απομείναν και οι θεωρίεςΣτην πράξη μας παλάνε οι θεσμοίΒαρέθηκα να λέωΑλλάξη, το σύστημα μας έχει επιτάξειΑπόκληρα απομείναμε πουλάκιαΚυνηγημένα με ξεπουβουλιασμένα τα φτεράΑπόκληρα απομείναμε πουλάκιαΜε ξεπουβουλιασμένα τα φτεράΒαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτιΑκόμα και σαν βρω κανένα κομμάτιΠώς είναι δυνατό να μας δουλειάζειςΕξήγησέ μου άμα σου περυφράξαν την καρδιάΛα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λαΛα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λαΛα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λαΓια πες μου πώς μπορείς και μαστουριάζειςΆμα σου περυφράξαν την καρδιάΣυνέχεια μου έρχεσαι από πίσωΔεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσωΠώς γίνεται στον έναν παλαβιάριΕξήγησέ μου κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάνωΠώς γίνεται στον κάθε παλαβιάριΚουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάνω*