Πρώτα που ζούσα μοναχός
Μ' είχε ρημάξει ο καημός
Είχα το πόνο στη ζωή για συντροφιά
Μες στη ψυχή μου συνευκιά
Περνούσα μαύρα δειλινά
Και ζούσα πάντα μ' αγωνία στην καρδιά
Της έφερε μπροστά μου αγάπη μου γλυκιά
Και όσες πίκρες είχα
Της έκανες χαρά
Της έφερε μπροστά μου αγάπη μου γλυκιά
Και όσες πίκρες είχα
Της έκανες χαρά
Ήμουνα τόσο μοναχός
Κι ήρθες και μου φέρεσ' το φως
Και την αγάπη που μου έλειπε καιρό
Ευγνωμοσύνη σου κρως το
Και σου υπόσχομαι κι εγώ
Θα σε λατρεύω και θα σε αγαπώ
Και πίστα θα σ' αγαπώ
Της έφερε μπροστά μου αγάπη μου γλυκιά
Και όσες πίκρες είχα
Της έκανες χαρά
Της έφερε μπροστά μου αγάπη μου γλυκιά
Και όσες πίκρες είχα
Της έκανες χαρά
*
*
