Τώρα που εμεγάλωσα
και μέτρησα του κόσμου μου τα λόνια
ήρθες μανούλα μου ξανά
εφήτρωσες πουμινιά γωνιά
να μου χαρίσεις μιαν ευχή
και δυο γλυκά σου λόγια
Μανά, έλα να δεις μια ζωγραφιά που σου κάμα
να σε θορούν οι ουρανοί και τα βουνά
Μανά, πες μου πουρέ σου της ψυχής σου τα νερά
να δροσιστούν τα χείλη μου τα ορφανά
Πέρασες έφυγες κρυφά σαν ορομάνες σβήστης μες τα χρόνια
και με τα μάτια μου κλειστά είδα που έχεις τα κλειδιά
να δουν το φως σκορεςκαίει και ύστερα τα γκόνια
Μανά, έλα να δεις μια ζωγραφιά που σου κάμα
να σε θορούν οι ουρανοί και τα βουνά
Μανά, πες μου πουρέ σου της ψυχής σου τα νερά
να δροσιστούν τα χείλη μου τα ορφανά
Μανά, έλα να δεις μια ζωγραφιά που σου κάμα
να σε θορούν οι ουρανοί και τα βουνά
Μανά, πες μου πουρέ σου της ψυχής σου τα νερά
να δροσιστούν τα χείλη μου τα ορφανά