Είμαστε αλάνιαδιαλέχ' τα παιδιά μέσα στη πιάτσαΚαι δεν την τρομάζουν οι πουρπούλες τη δική μας γράτσαΚαι δεν την τρομάζουν οι πουρπούλες τη δική μας γράτσαΤι θα θες, τι θα θες, πάντα έτσι η ζωήΘα γελάς, θα κλαις βράδυ και πρωίΚάθε μας μεράκι γίνεται τραγούδι και το λέμεΚαι μεσ' τα στραβάτσα μάθαμε ποτέ μας να μην κλαίμεΤι θα θες, τι θα θες, πάντα έτσι η ζωήΘα γελάς, θα κλαις βράδυ και πρωίΚι αν στη κοινωνία μας πει που να λείπει τα υπορέΜέσα στο τραγούδι πέμπουνε καούμενες οι όλεςΤι θα θες, τι θα θες, πάντα έτσι η ζωήΘα γελάς, θα κλαις βράδυ και πρωί
