Είμαστε αλάνια
διαλέχ' τα παιδιά μέσα στη πιάτσα
Και δεν την τρομάζουν οι πουρπούλες τη δική μας γράτσα
Και δεν την τρομάζουν οι πουρπούλες τη δική μας γράτσα
Τι θα θες, τι θα θες, πάντα έτσι η ζωή
Θα γελάς, θα κλαις βράδυ και πρωί
Κάθε μας μεράκι γίνεται τραγούδι και το λέμε
Και μεσ' τα στραβάτσα μάθαμε ποτέ μας να μην κλαίμε
Τι θα θες, τι θα θες, πάντα έτσι η ζωή
Θα γελάς, θα κλαις βράδυ και πρωί
Κι αν στη κοινωνία μας πει που να λείπει τα υπορέ
Μέσα στο τραγούδι πέμπουνε καούμενες οι όλες
Τι θα θες, τι θα θες, πάντα έτσι η ζωή
Θα γελάς, θα κλαις βράδυ και πρωί
Đang Cập Nhật
Đang Cập Nhật