Στη γειτονιά μας, την παλιά,
είχα ένα φίλο που ήστερε
και έπαιζε ακορδεόν.
Όταν τραγουδάγε
φτυσός ήταν ο ήλιος
μα ένα βράδυ
σκοτεινό σαν ολα τα άλλα
κρατάγε τις χείλες
παίζοντας ακορδεόν.
Γερμανικά καμιλιόνια
σταθήκαν στην άδρα
στην άδρα και μια ρήμη
σταμάτησε ακορδεόν.
Αρχινισμένο
σύνθημα πάντα μου μένει όποτε ακούω από τότε ορλεύω
κι εκεί στα στάκα τη ζωή μου σημαντεύσει
τέρα τέρα δεν τα πέταξε ο φασισμός
