Δε θα'ναι μια νεμέλη βόλτα
Ένας περιπατωστής,
πόλις τα φώτα
Το δρόμο δεν
θα σου δείξει ένα στερή
Κανείς δε θα'ρθει να σε πάρει απ'το χέρι
Μέσα στο ωραίο πρωινού τη δροσιά
Η πιο βαθιά σου τύψη μόνη θα σβήσει
Ο ουρανός σου έστειλε μια ευχή Είναι δικιά σου τώρα η διαδρομή
Αααααα,
ως που η αγάπη ελευθερώσει το φως
Ως που η σκέψη να ξεχάσει το πως
Είναι ο δρόμος ο πιο μακρινός
Ως που η αγάπη ελευθερώσει το φως
Ό
,τι είναι μέσα σου
είναι δικό σου
Εσύ ο δαιμονάσιο,
άγγελό σου
Της μέρας η φωτιά,
της νύχτας το αίμα
Όλα τα χρώματα, όλα τα χρώματα θα γίνουνε ένα
Αααα,
όταν η αγάπη ελευθερώσει το φως
Όταν η σκέψη ξεχάσει το πως
Θα είναι ο δρόμος ο πιο μακρινός
Ως την καρδιά σου
Αααα,
ως που ο χρόνος να γεννήσει τη στιγμή
Και στο σκοτάδι να νύσσει
μια ρομπή Είναι δικιά σου
η διαδρομή
Είναι
δικιά σου,
είναι δικές σου