ปล่อยให้เวลามันพาเธอให้หายไป
ปล่อยให้หัวใจมันรู้จักคําว่าเสียใจ
ปล่อยมือที่ฉันคอยรังเธออยู่
ปล่อยทั้งที่รู้ว่าในที่สุด
ฉันต้องเจ็บปวดสักเท่าไร
ลอยให้มันเป็นไป
ยกน้ําตา
บอกแล้วเรื่องรักเราที่เคยผ่านมา
นานเท่าไร
จนฉันเป็นคนที่รังเธอไว้ไม่ให้ไป
เจ็บ
แต่ก็ยังยืดเธอเอาไว้
รู้ว่าความจริงที่ฉันไม่ยอมรับ
กอด
เน็นสักแค่ไหนก็ต้องปล่อยมือให้เธอจากไป
ปล่อยให้น้ําตามันพาเธอให้หายไป
ปล่อยให้หัวใจมันรู้จักคําว่าเสียใจ
ปล่อยมือที่ฉันคอยรังเธออยู่
ปล่อยให้เวลามันพาเธอให้หายไป
ปล่อยให้ร่องร้อยความรักเคยกลายจางหายไป
ปล่อยทั้งที่ฉันยังรักเธออยู่
ว่าไหนที่สุดฉันต้องเจ็บปวดสักเท่าไร
ปล่อยให้มันเป็นไป
ความเสียใจ
จนนี้ยังไงก็คงเจ็บปวดเท่าๆกัน
แต่พื้นน้ํา
เพื่อรู้ว่าฉันได้รวงลนมาพบความจริง
เจ็บ
แต่ก็ต้องฝืนมันเอาไว้
กลัวมากสักแค่ไหนต้องยอมรับกอด
เน็นสักแค่ไหนก็ต้องปล่อยมือให้เธอจากไป
ปล่อยให้น้ําตามันพา เธอให้หายไป
ปล่อยให้หัวใจมันรู้จักคําว่าเสียใจ
ปล่อยมือที่ฉันถอดรักเธออยู่
ปล่อยทันที่หัวใจมันยิ่งอยากจะขอร้องเธอไว้ไม่หายไป
ล้ายให้เวลามันผ้าเธอให้หายไป
ล้ายให้ร่องรอยความรัก..
..เคย ๆ จางหายไป
ล้ายทางที่ฉันยังรักเธอยู่
ล้ายทางที่รู้ว่าในที่สุด
ฉัน..ต้องเจ็บปวดซักเท่าไร
ล้ายให้มันเป็นไป
หลายให้หัวใจยอมรักกับคําว่าเสียใจ
โอ้โห
ฉันต้องเจ็บว่าสักเท่าไร
หลายให้มันเป็นไป