อบกอดฉันไว้และนําทางฉันไปสู่ดินแดนแสนไกลในคืนนี้อย่าปล่อยให้ฉันเป็นแค่คนสําคัญที่ทุกความต้องการเริ่มกัดกินจิตใจหมดเรียบร้างตอนเธออ่อนแอนั้นคงลงเถอะสิ่งที่ควรเดินจากหายไปเฝ้ารอเธอเยี่ยวเยอะอยู่ในทะเลน้ําตาให้ฉันได้รู้สึกว่ายังหายใจทรมานไม่เกินโทรมานและเกิดโทรมานและเกิดโทรมานและเกิดทรมานเหลือเกินอุบกอดฉันไว้ และนําทางฉันไปสู่ดินแดนแสนไกลในคืนนี้
