Ο καθένας άνθρωποςμοιάζει με καράβιπου θαλάσσο δέρνετε βράδυ και πρωίκι ο βαρύς ο πόνος τουτο κορμί του σκάβειώσπου το λιμάνι τουκάποτε θα βρειΕίμαι κι εγώένα καράβιτσαγισμένοκι από σέναλίγη αγάπηπεριμένωΕίμαι κι εγώένα καράβιτσαγισμένοκι από σέναλίγη αγάπηπεριμένωΣτη μεγάλη τάλασσαπου ζωή τη λέμεμας χτυπούν τα βάσαναμε απανθρώπιαστη μεγάλη τάλασσακάθε μέρα κλαίμεκι όμως υπομένουμεμα ως ποτέ πιαΕίμαι κι εγώένα καράβιτσαγισμένοκι από σέναλίγη αγάπηπεριμένωΕίμαι κι εγώένα καράβιτσαγισμένοκι από σέναλίγη αγάπηπεριμένω
