เจ้าคือคนนั้นที่อายหัง
เขาคือคนนั้นที่เจ้าแค้
มันสูญทางแต่เห่า ก็เหมือนกัน
อายพร้อมยอมตายเพื่อเจ้าใด
เจ้าพี่ให้เขาไปหมนแล้ว
ยอมทุ่มเช้ให้แล้ว แม้ต้องการ
เป็นเหมือนปลาขอนอนในต้ม
บุญหมวดสมดึงเจ้าเขาห่วงหอ
ถึงเด็ดเฝ้าน้ําแห่งก็ซ่อ ในตลอดเวลา สิขาดใจตาย
ดิ้นลนสําใดหมดสุดท้าย ก็คือความผินหวัง
นองที่ต้มเมียงความอ้างหวัง
หมดหนทางต่อไป บ่มีห้างเจ้าสําใด
หมดสุดท้าย บ่มีห้างความอ้างหวัง มันคงเป็นใดสําคิด
ที่มันมีตัวตน มันเป็นคนที่สายตาเจ้า
สายห้างเจ้าไหล่ได้ยินบ่ ความห้างเป็นอย
่างเป็นแบบนี้ ฉันฮู้ดีว่าเจ้าบ่หักกัน
ยังดียังคอยยังลืนล้า ว่าเจ้ากับเขาจะ
ลาลา บอกคิดไหนว่า เขาหน้าดานกันนานนี้
เป็นเหมือนปลาขอนอนในต้ม บุญหมดสมดึงเจ้าเขาห่วงหอ
ยืนยันเผาน้ําแห่งโดรสอ ไม่ดึงหลอกเวลา สิขาดใจตา
ดินหมดสําใด หมดสุดท้าย ก็คือความผิดหวัง นองที่ต้มมีความอ้างหวัง
มันหลวงสางต่อไป ไม่มีห้างเจ้าสําใด หมดสุ
ดท้าย ไม่เพียงแต่เจ้านี้ ผมคงเป็นใดสําคิด
ที่ไม่มีตัวดน ไม่เป็นคนที่สายแต่เจ้า
ดินหมดตาขอนอนในต้ม บุญหมดสมดึงเจ้าเขาห่วงหอ
ยืนยันเผาน้ําแห่งโดรสอ ไม่ดึงหลอกเวล
า สิขาดใจตา
เป็นหมดสําใด หมดสุดท้าย ก็คือความผิดหวัง นองที่ต้มมีความอ้างหวัง
มันหลวงสางต่อไป ไม่มีห้างเจ้าสําใด หมดสุ
ดท้าย ไม่เพียงแต่เจ้านี้ ผมคงเป็นใดสําคิด
ฉํามูลมีดุอดน ไม่เป็นคนที่สายแต่เจ้า
