Λέω δε θυμάμαι τίποτα από παλιά, τότε που λέγεις πως θα, να με δούμε για σέναΤίποτα δεν έμεινε κι εγώ πολύ απλά, σβήνομαι μα τη φωτιά που κυλάει για σέναΌ,τι και να γίνει, πάντα θα είσαι εσύ, η φωτιά μου εκείνη που με καίει πολύΚαι πως να σε σβηθώ, πως να ζήσω εγώ, πως να σ' αντιχρήσω κι όρθια να σταθώΤο ξέραμε κι οι δυο πως τα φωνές οι, απ' τις σχέσεις το'χα δειΧωρίς την τελική να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύΠερνάγαν οι μήνες και σημάδια πουθενά, σαν να ζούσα ένιωθα μέσα σε ένα ψέμαΠάντα ήθελες εσύ να είσαι πιο καλά, μόνος να περνάς καλά, τίποτα για μέναΌ,τι και να γίνει, πάντα θα είσαι εσύ, η φωτιά μου εκείνη που με καίει πολύΚαι πως να σε σβήσω, πως να ζήσω εγώ, πως να σ' αντιχρήσω κι όρθια να σταθώΤο ξέραμε κι οι δυο πως τα φωνές οι, απ' τις σχέσεις το'χα δειΜωρίς την τελική να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύΤο ξέραμε κι οι δυο δεν ήταν σωστό, μα είναι το λάθος που κάνε το πάθος δυνατόΚι αν μοιάζει αδύνατο δεν ξέρω πια τι να σου πω, αν έχεις τρόπο το χρόνο πίσω γυρνά τοΤο ξέραμε κι οι δυο πως τα φωνές οι, απ' τις σχέσεις το'χα δειΜωρίς την τελική να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύΤο ξέραμε κι οι δυο πως τα φωνές οι, απ' τις σχέσεις το'χα δειΜωρίς την τελική να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύ