*
เพียงแค่มองค่ําคามไป
เมื่อจะนุระหายและกลายเป็นไอ
แค่หยุดฝน
แค่ฝุ่นผม
ที่ถูกลมผัดปลิวผ่านไปเท่านั้น
ไม่ว่าฉันพูดได้คําไหน
ไม่ว่าฉันใกล้จะแค่ไหน
เธออยู่ เธอไป ไม่ต่างกัน
เธอมองแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยเห็น
เธอฟังแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยได้ยิน
บอกได้ไหมฉันถามไข
ต้องพยายามสักเท่าไหร่
เธอจึงจะเห็นและจึงจะเข้าใจ
ได้ยินคําว่ารัก
ทางมันจะยาวจะไกลไม่หวั่น
ถ้าฉันรู้ถึงแผลทางที่ไป
แต่มันท้อและหวั่นไหว
เมื่อยิ่งเดินยิ่งมองไม่เจอจุดใหม่
ไม่ว่าฉันพูดใจคําไหน
ไม่ว่าฉันใกล้จะแค่ไหน
เธออยู่จะไปไม่ต่างกัน
เธอมองแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยเห็น
เธอฟังแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยได้ยิน
บอกได้ไหมฉันถามไง
ต้องพยายามสักเท่าไหร่
เธอจึงจะเห็นและจึงจะเข้าใจ
ใกล้กันแต่เหมือนว่าใกล้สุดขอบฟัง
เพื่อมือออกไปไม่ถึงเธอสักครั้ง
จะต้องรักให้มากเท่าไหร่
จึงจะมีความหมายขึ้นมา
บอกฉันหน่อยฉันต้องทําขนาดไหน
จะพอให้เธอรัก
จะพอให้เธอรัก
เธอมองแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยเห็น
เธอฟังแต่เหมือนว่าเธอไม่เคยได้ยิน
บอกได้ไหมฉันถามไง
ต้องพยายามสักเท่าไหร่
เธอถึงจะเห็นและถึงจะเข้าใจ
ใกล้กันแต่เหมือนว่าใกล้สุดขอบฟัง
เพื่อมือออกไปไม่ถึงเธอสักครั้ง
จะต้องรักให้มากเท่าไหร่
จึงจะมีความหมายขึ้นมา
บอกฉันหน่อยฉันต้องทําขนาดไหน
จะพอให้เธอรัก