ต้นเหตุของความเสียใจ
ก็คือความจริงที่สองเราไม่พูดกัน
ไม่เคยจะมองตากัน
ได้แต่คิดและทําอะไรไปตามต้องการ
โดยไม่สนใคร
ต้นเหตุของร้อยน้ําตา
ไม่เคยเยี่ยวยารักษาด้วยความเข้าใจ
มันเป็นเพราะความไม่รู้
ไม่เคยดูให้ลึกลงไปข้างในหัวใจ
ได้แต่ทนเก็บไว้
ผิดอะไรไม่เคยคิดถาม
เมื่อไรจะเข้าใจ
เมื่อไรจะรักกัน
หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ
ให้คําว่ารักเดินทางมาเจอกัน
เมื่อไรจะเข้าใจ
ได้ไหม
คนดี
ช่วยพังทั้งหลายกําแพงที่มีให้ใจของเรามีวันที่ดีที่สวยงาม
ถ้าหากว่าเราพูดกัน
ก็คงไม่ทําให้สองเราต้องร้องไห้
และคงไม่เป็นเช่นนี้คงจะมีทุกวันที่ดีให้กันและกัน
อยากให้เป็นอย่างนั้นพอจะทําให้กันได้ไหม
เมื่อไรจะเข้าใจเมื่อไรจะรักกัน
หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจให้คําว่ารักเดินทางมาเจอกัน
เมื่อไรจะเข้าใจได้ไหม
คนดี
ช่วยพังทั้งหลายกําแพงที่มีให้ใจของเรามีวันที่ดีที่สวยงาม
อยากจะหลบลืมภาพเก่าๆ
อยากจะทําให้เรานั้นเข้าใจกันสักครั้ง
ให้คําว่ารักเดินทางมาเจอกันเมื่อไรจะเข้าใจได้ไหม
ช่วยพังทั้งหลายกําแพงที่มีให้ใจของเรามีวันที่ดีที่สวยงาม
โอ้โห ให้ใจของเรามีวันที่ดีที่สวยงาม