สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคําตอบ ลืมทุกคนที่รออยู่
สุดท้ายแล้วเราจะลืมความอุ่นจากการกอด ลืมรสชาติจากการจุบ
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคําปลอบ ลืมทุกคําขู่
ลืมว่าเราเป็นแค่คนกระจอกที่พร่ําบอกให้เวลายุด
สุดท้ายแล้วเราจะลืมคนที่ควรลืม และยังลืมคนที่ควรจํา
ลืมเรื่องที่ละเลยมาตลอดเวลา แต่รู้ตัวตลอดเวลาว่าควรทํา
ลืม各นที่เราเบงน่าหนี และรู้ตัวอีกทีว่าควรฟั้ง
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคนที่เยื่อนยอเรา
และพรอก bucket เดิน มาย ant หลายเดือน
letzten เยือนหอก indicateเราสะค้ากระดูกดัม
ลืมเพลงที่เคยชอบหวัง ลืมหนังที่เคยชอบดู
ลืมคนใจร้ายที่ตอนสุดท้ายมันก็ไม่ชอบกู
สุดท้ายแล้วเราจะลืมความทรมาน
การร้องไห้น้ําตาลที่สับลงไปถึงลืม
สิ่งดีๆที่เคยได้รับยังอยากจะยืน
อย่างเพิ่งเดิมจริงๆหรือเปล่า
ถ้าสุดท้ายแล้วเราได้ลืมสิ่งที่ยังจะลืม
เมื่อความสุขจํามันหมดเวลาให้ยืม
เธออยากจะคืนจริงๆหรือเปล่า
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกสิ่ง
สุดท้ายแล้วเราจะทิ้งทุกอย่าง
กินหอมของความทรงจํา
สลายเป็นสีเจือจัง
แค่เพียงไม่นานถูกล้มผัดลอยผ่านไป
เหมือนโอกพิราพสยายแอมปี
ทุกสิ่งที่เคยได้ยินจะคอยคอยจํา
หอมกอที่เคยสัมผัสจะหายไปในคลิปตา
สักวันเราคงถูกเลือน เลือนไม่ต่างกัน
มองดูที่ที่เคยใช้เวลา มองดูที่ที่เป็นดีประจํา มองดูที่ที่เคยไปด้วยกัน
อ้อย มองดูแล้วก็รู้สึกปลาแปลก Man a lot of that we done
Man a lot of time I've been drunk Damn a lot of truthที่กูปฏิเสธ
จงจํา จํา จํา จํา ใส่เกราะหลวก
สิ
่งที่เราลืมหรือจดจําไว้
สุดท้ายจะถูกลืมในการเวลาไป
หากนั้นอยากลืมหรือจํามาเพียงไง
สุดท้ายก็คงไม่เหลือความหมายใด
ในจักรวานนั้นกว้างใหญ่
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกสิ่ง
สุดท้ายแล้วเราจะทิ้งทุกอย่าง
กลิ่นหอมของความทรงจําสลายเป็นสีเจือจาน
แค่เพียงไม่นานถูกล้มผัดลอยผ่านไป
เหมือนโลกที่ราบสยายยานปี
สุดสิ่งที่เคยได้ยินจะคอยคอยจาน
อ่อนกอที่เคยสัมผัสจะหายไปในคลิบตา
สักวันเราคงจะเลือกเลือกในต่างกัน
สุดท้ายมันเกิดเท่านั้นเอง