Πόσο μ' αρέσει τις νύχτες μόνη μου τα στέρια να μετράω
καθώς χαζεύω το κενό παλιά τραγούδια να σιγοτραγουδάω
Πόσο μ' αρέσει ανάφορα να μη σου δίνω για ό,τι κάνω
και με τις ώρες να αράζω στο κρεβάτι μου επάνω
Ασχοληθώ εγώ καθόλου ήρωας ξεπεσμένου ρόλου
δεν θα δώσω σημασία σ' ό,τι δεν έχει ουσία
Γιατί μ' αρέσει
που με την πάρτη μου ακόμα ασχολείσαι
Δεν προσποιήθηκα στιγμή ενώ εσύ ακόμα προσποιείσαι
Πόσο μ' αρέσει που τη ζωή μου εγώ μπορώ και συνεχίζω
Μπορεί να πέρασα πολλά
μα πίσω δεν γυρίζω
Ασχοληθώ εγώ καθόλου ήρωας ξεπεσμένου ρόλου δεν θα δώσω σημασία
σ' ό,τι δεν έχει ουσία
Κι αφού μ' αρέσει
που με την πάρτη μου αρχίζω να τη ρίσκω
Λέω να πάω παρακάτω παίρνοντας ακόμα ένα ρίσκο
Όσο μ' αρέσει που δε σ' αρέσει να με βλέπεις να γελάω
Ένα εγώ και σου για μένα που απλά το προσπερνάω
Και πάω πάω πάω πάω πάω πάω πάω,
πάω πάω πάω πάω,
πάω πάω πάω,
πάω πάω πάω πάω πάω
Ας σχολησ' εγώ καθόλου, ήρωας ξεπεσμένου ρόλου,
δεν θα δώσω σημασία, σ' ό,τι δεν έχει ουσία.
Δεν θα δώσω σημασία,
σ' ό,τι δεν έχει ουσία.
Γιατί μ' αρέσει που με την πάρτη μου ακόμα ασχολείσαι,
προσποιήθηκα στιγμή,
γιατί να προσποιήσαι.