คร
บรอบวันที่เราลืกลา
เกือบลืมว่าเคยเสียน้ําตา
แม้ความรู้สึกเดิมจะย้อนกลับมา
แต่ก็รู้ดีว่าฉันควรต้องตัดใจ
ในยามที่เธอวัฟฟ้า
ความรักก็มันไหลลับตา
เหมือนฉันนอนหลับด้วยไม่ได้หลับตา
หลุดจากห่วงนิทราฉันรู้ต้องกลับไป
กลับไป
โบกตัวเอง
ผ่านมาตั้งนานๆ ความทรงจํายังคงยังคงเป็นวันเก่า
หาตั้งเกราะฉันเผลอ ไม่อารมณ์และเมอเพิ่มเผลอเหมือนคนเหงา
ไม่ได้เจอน้ากัน เธอจะคิดถึงคิดถึงฉันบังหรือเปล่า
พอคุยเรื่องราว ถึงใครที่ฟังก็หาว่าคบคัน
พอผิดเจริญหนา แห่งที่ความสัมพันธ์ของเราไม่เหมือนเก่า
หัวใจตั้งนา บวนความสําคัญของฉันไม่เท่าเขา
แห่บตึงแสงตะวัน ถูกดูจันทร์ขั้นคลักหวังบังจนเป็นเหงา
โอ้ย เพียงชั่วคราว เพียงพอจะทําให้รักเราเท่ากัน
ความจริงที่ต้อง ก็ฉันยากเกินทนไว้
แม้ว่าฉันต้องการเธอมากเท่าไร
ฉันก็คงต้องทําได้เพียงแค่ต้องกลับไป
และฉันก็คงต้องการเธอมาก