Ήταν ένα μαύρο δειλινόβαρύ σκοτεινιασμένοπου έχασα τα μάτια σου τα δυοΧριστίνα μου κι ακόμα περιμένωΑν κι αν ο άντρας το περαία κερατίναγια να σε βρω ΧριστίναΣ' έχασα και σαν τρελός ρωτώτα στέρια των φεγγαριώνμα όμως να μάτω δεν μπορώΧριστίνα μου ποιο δρόμο έχεις πάρειΑν κι αν ο άντρας το περαία κερατίναγια να σε βρω ΧριστίναΈρημο το σπίτι κι αδιανόρήμα ξαπακρισάκιτα παλιά σου γράμματα πυλώΧριστίνα μου και πνίγομαι στο δάκρυΑν κι αν ο άντρας το περαία κερατίναγια να σε βρω Χριστίνα
