Δεν είναι πια ζωή αυτή που κάνουμε,
στα ίδια και στα ίδια να γυρνάμε
τις λύπες, τις χαρές δεν τις μοιράζουμε
και ανθρώποι πως είμαστε ξεχνάμε
Και παίρνει ο καθένας έναν δρόμο
που το τέλος τον βρίσκει πάντα μόνο
Και παίρνει ο καθένας έναν δρόμο
που το τέλος τον βρίσκει πάντα μόνο
Τα
όνειρα για μας είναι ξεσπίθωτα
Δεν βρίσκουνε καρδιά για να φωλιάσουν
το αύριο χαμένο μες στο τίποτα
και κρυβέ με οι στιγμές όταν περάσουν
Και παίρνει ο καθένας έναν δρόμο
που το τέλος τον βρίσκει πάντα μόνο
Και παίρνει ο καθένας έναν δρόμο που το τέλος τον βρίσκει πάντα μόνο
Και παίρνει ο καθένας έναν δρόμο που το τέλος τον βρίσκει πάντα μόνο
Και παίρνει ο καθένας έναν δρόμο που το τέλος τον βρίσκει πάντα μόνο