Πίνω την κατάστροφή μου απ' τα κύλι σου τα δυο
κι όσο λέω να σ' αρνηθώ άλλο τόσο σε πωθώ,
πότε πια θα λυτρωθώ πότε.
κι όσο λέω να σ' αρνηθώ άλλο τόσο σε πωθώ,
πότε πια θα λυτρωθώ πότε.
Κι ελλήνα και ένα σκαλί που με πάει στο κρεμό πιο πολύ,
να σ' αρνηθώ άλλο τόσο σε πωθώ,
πότε πια θα λυτρωθώ πότε.
Έχω πια διαπιστώσει πως στο τέλος μ' είσαι εσύ
κι η καημένη μου καρδιά στο τσάνα του
τα φιλιά πόσο θα βαστάξει πια πόσο.
Κι η καημένη μου καρδιά στο τσάνα του
τα φιλιά πόσο θα βαστάξει πια πόσο.
Κι η καημένη μου καρδιά στο τσάνα του τα φιλιά
πόσο θα βαστάξει πια πόσο.
