Χρόνια και χρόνια τώρα τριγυρνώ σαν πουλί περιπλανωμενώ
Μες στη ξενιτιγιά,
μες στη μοναξιά που δεν την αντέχω άλλο πηγιά
Γιατί νοσταλγώ,
γιατί λαχταρώ την αγάπη μου και το χωριό
Και η αγάπη μου στην καρδιά έχει μαύρο πόνο στην καρδιά
Δίχως συντροφιά,
δίχως αγκαλιά,
δίχως τα γλυκά μου τα φιλιά
Κι αφού με πονά και αφού μ αγαπά είναι κρύμα να με μοναχιά
Θα πάρω θέλω την απόφαση και θα πάω στον όμορφο νησί Θέλω
να της πω πως την αγαπώ και μια μέρα θα την παντρευτώ Μες
στην η καρδιά μια γλυκιά βραδιά θα το κάτσουμε με τα βιολιά
Και θα χορέψουμε μαζί και οι δυο το σκοπό των νηκαριωτικών
Θα κλετήσουμε,
θα μεθύσουμε τους καημούς θα λυσμονήσουμε
Μες στην η καρδιά και σαν τα πουλιά θα κουνεί και οι δυο ζεστή φωλιά
