Εμείς που μεγαλώσαμε
με σάλτσα στο ψωμί
και ζάχαρη βρεγμένη,
μονίμως πεινασμένη.
Πιάσαμε τώρα την καλή,
η ψάθα έγινε χαλή
και οι φίλοι είναι ξένοι,
τίποτε δεν μας δένει,
τίποτε δεν μας δένει.
Ευτυχώς ή δυστυχώς ο άνθρωπος ξεχνάει
κι απ' τη φύση δυνατός,
πάντα μπροστά κοιτάει μας αν γυρίζει το μυαλό.
Σε χρόνους περασμένους θυμάμαι ανθρώπους
πιο απλούς και πιο ευτυχισμένους.
Ευτυχισμένους.
Εμείς που μεγαλώσαμε με λαδί στο ψωμί και ριγάνι κι αλάτι και πάντα
όρεξα τι.
Πιάσαμε σε ένα καθεστώς που ο καθένας είναι αστός και μένει σε παλάτι
κι όλο του λείπει κάτι, κι όλο του λείπει κάτι.
Ευτυχώς
ή δυστυχώς ο άνθρωπος ξεχνάει κι απ' τη φύση δυνατός,
πάντα μπροστά κοιτάει μας αν γυρίζει το μυαλό.
Σε χρόνους περασμένους θυμάμαι ανθρώπους
πιο απλούς και πιο ευτυχισμένους.
Ευτυχισμένους.