Η νύχτα θέλει να πετάξει
αλλά της λείπουν τα φτερά
η λύπη μου κάνει νερά
και πλημμυρίζει το αμάξι
τα φώτα μου ανάβω σβήνω
κι η πόλη τόσο δότικη
σαν ρήμα στην παθητική
που δεν θα μάθω να το κλείνω
Η
νύχτα θέλει να πετάξει και μπαίνω στο ελληνικό με ένα προαίσθημα κακό
σαν τον αδιάβαστο στην τάξη
Αφήξεις και αναχωρήσεις και φώτα εκτιφλώθηκα
εδώ μαθαίνεις μυστικά που δεν τα λένε στις υγνήσεις
Ο κόσμος πίνει και καπνίζει
στην αίθουσα αναμονής
και είμαι στο πλήθος ο κανείς
που το όνομά του το κερδίζει
κάθε ζεστός και άσωσχετος
δύο η ώρα της νυχτός
Είμαι σε όλα ανοιχτός
κι απογείωνομαι καθέτως
Ραντάρ κανένα δεν με πιάνει στην πτήση μου τη μαγική
γραφώ στις νύχτας το χαρτί
με συμπαθητική μελάνη
Αφήξεις και αναχωρήσεις και φώτα εκτιφλώθηκα εδώ
μαθαίνεις μυστικά που δεν τα λένε στις υγνήσεις