Ήτανε Απρίλης μήνας τα λουλούδια ντύζανε
και στα πάρκα της Αθήνας τα παιδιά σπήριζανε
κι εγώ τότε σε πρωτόδα που ανθίζανε τα ρόδα
κι είχες πρόσωπο με χάρη πέρυσι
και το πιο όμορφο λουλούδι σου'ν εσύ
Ποιο χέρις έχει κόψει λουλούδι τρυφερό
σε ποια αγκάλια να γύρω αγάπη που να βρω
εγώ στους κήπους τώρα σεργιάνι δεν θα βγω
το δάχρυ μου ποτάμι να πέσω να πνιγώ
το δάχρυ μου ποτάμι να πέσω να πνιγώ
εγώ στους κήπους τώρα σεργιάνι δεν θα βγω
Κι όταν με βρει ο χειμώνας ορφανός σε μια γωνιά
το κορμί μου θα παγώσει ο βορειάς κι η παγωνιά
κι η καρδιά μου ορφανεμένη πεταλούδα πληγωμένη
που αγάπησε για πρώτη της φορά
κι είναι τώρα με σπασμένα τα φτερά
Ποιο χέρις έχει κόψει λουλούδι τρυφερό
σε ποια αγκάλια να γύρω αγάπη που να βρω
εγώ στους κήπους τώρα σεργιάνι δεν θα βγω
το δάχρυ μου ποτάμι να πέσω να πνιγώ
εγώ στους κήπους τώρα σεργιάνι δεν θα βγω