ไม่เคยมีใครเลยทําฉันเป็นได้อย่างนี้
วันคืนที่หน้าเบื่อมีชีวิตขึ้นทันที
แค่มีเธอเข้ามาแค่นี้ก็รู้ว่า
เธอคือพรุ่งนี้ที่ฉันรอ
แววตาที่เธอมองทําหัวใจฉันสนไว้
แค่คําทําให้ตาทําฉันเพลินลอยหลุดไป
ทุกครั้งที่ต้องลา
ทําใจฉันมุ่นวายให้ถึงพรุ่งนี้เลยได้ไหม
ฝืนฉันฝืนไม่กลายแล้ว
ไม่รู้ว่าถ้าฉันคิดไปเกินกว่านี้จะผิดไหม
ยอมฉันยอมพาเธอไปแล้วไง
ก็ยังรับหัวใจมันมีเพียงแค่เธอ
อยากสารภาพอยู่ในตัว
แล้วก็ต้องผู้รออะไร
ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า
ใช่หรือเปล่าอาการแบบนี้
มันแปลว่าอะไร
คงไม่จําเป็นที่เราต้องเข้าใจ
รู้แค่เพียงมันโคตรพิเศษเลย
ฉันเลือกที่จะเก็บแทนที่จะพูดออกไป
ฉันเลือกที่จะปิดดีกว่าเห็นเธอเปลือนไป
ความจริงที่ซ่อนอยู่
รู้ไม่ยากเท่าไหร่
ที่ต้องเก็บไว้แค่คนเดียว
ฝึก
สรุปฝึกไม่กลายแล้ว
ไม่รู้ว่า preferidence
ถ้าฉันคิดไปกัน วันนี้เจอผิดไหม
ยอมฉันยอมพาเธอไปแล้วไง
ก็ยังรับว่าใจมันมีเพียงแค่เธอ
อยากสารภาพอยู่หน้า แต่ต้องพูดว่าอะไร
ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า
ใช่หรือเปล่า อาการแบบนี้
มันแปลว่าอะไร
คงไม่จําเป็นที่เราต้องเข้าใจ
รู้แค่ผิดมันโคตรพิเศษเลย
อยากสารภาพอยู่หน้า แต่ต้องพูดว่าอะไร
ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า
ใช่หรือเปล่า อาการแบบนี้
มันแปลว่าอะไร
คงไม่จําเป็นที่เราต้องเข้าใจ
รู้แค่เพียงมันโคตรพิเศษเลย
รู้แค่ผิดมันโคตรพิเศษเลย