อย่
าห่วงอีกอย่าง
สํานีน้องบ่พอตาย
ไปเป็นคู่แก้วที่พันปันไว้แล้วลองเข้าใจ
อายบัดสุยางที่อายเลือกเขา
ที่สองเห่าต้องเดินแยกทาง
ถึงหักสิถึกมาทิ้งน้องให้ฝันค้าง
เหลือแต่แปลที่ฟังลึกในใจ
คนหากไกลถูกหลบจนพ้นใจของอาย กอดเอาเข
าเข้ามาไว้คนออกใจจังนอกต้องเป็นคนอื่น
ถึงยังหากแต่คนบ่มีที่ให้ยืมถึงอยากฝันอยู่
กังวาอายคงสิบ่ต้องการ
เมื่อสุดทางฝัน
ที่น้องสิได้อย่างไปนั้น
เจ้าดาที่เจ็บเก็บกอดความเหงาสิรับเอาเอาไว้ดอกน้ํา
หลังน้ําตาบอกอายว่ากลายถึงต้องเสียใจเจ็บปลางตาย
ก็สาห์ถึงถูกลืมใจก็บอกว่ายังมันสั่งอายบ่ล้ม
ยังแข่นขอน้องทุกบาทอย่างถึงอายยกให้เขา
ไปบดแล้วทุกอย่างถึงหมดหวังแต่ยังลืมบ่ได้
คนห่างไกลถูกโลกจนพ้นใจของอายกอดเอาเข
าเข้ามาไว้คนออกใจจังนอกต้องเป็นคนอื่น
ถึงยังหากแต่คงบ่มีที่ให้อยู่ถึงอยากฝืนอยู่
กังว่าอายคงสิบ่ต้องการ
เมื่อสุดทางฝัน
ที่นอนที่ได้อย่างไปน้ําเจ้า
ดาที่เจ็บเก็บกอดความเหงาสิรับเอาเอาไว้ดอกน้ํา
หากลายขึ้นต้องเสียใจเจ็บปลางตายก็สาห
์ถึงถูกลืมใจก็บอกว่ายังมันสั่งอายบ่ลง
เมื่อสุดทางฝัน
ที่นอนที่ได้อย่างไปน้ําเจ้าดาที่เจ็บเก็บกอดความเหงาสิรับเอาเอาไว้ดอกน้ํา
หากเณียกน้ํา Hastaบอกไหววักลายะวยถึงต้องเสียใจเจ็บ
ปลางตายก็สาห์ถึงถูกลืมใจก็บอกว่ายังมันสั่งอายบ่ลง