เธอ
เคยมองขึ้นฟ้าบังไหม
ในคําคืนที่เธอทุกใจ
รู้สึกบ้างไหมว่ามีอะไร
ที่หันมองมาที่เธอเหมือนกัน
ยังเจ็บปวดเรื่อนเดิมใช่มั้ย
บอกกับฉันได้ไหนไม่ต้องแกล้งใจ
ที่เก็บเอาไวе จะหนักเท่าไหร่
แปลงมาเลยฉันพร้อมฉันรับไป
อยากให้เธอได้รู้ว่ามีบางคนให้เธอพึ่งพา
เวลามีปัญหาก็เธอมองมา
จากสวดข้อฟ้า
จะส่งไปหาเธอแม้จะสุดสายตา
บางวันที่ได้คือได้สลักชื่อบนพระจันทร์
เป็นตัวสําคัญที่เธอใส่ใจตอนไม่มีใครได้
เพียงเท่านั้นฉันก็ไม่โกรธ
และจะกระดอกรอดเต็มด้วยสามไป
เงาเมื่อไรจะไม่มีเขาเมื่อไร
ก็อยากให้รู้ว่ายังมีฉัน
จะมีวันไหมที่ฉันเธอได้กลับไปใกล้เธอ
ไม่มีสิทธิ์พักว่าฉันไม่เป็นอย่างที่เธอหวัง
เพราะเธอมองฉันเป็นเพียงก้อยตาย
ที่อยู่ลําพังตัวเดียวบนดวงจันทร์
ยิ้มให้กันเธอสุขที่ฉันแบ่งปัด
ได้ทุกนั้นก็เป็นรางวัลให้เธอตายอย่างฉัน
วันที่เธอตรมใจและไม่มีใครฉันก็ยังสําใจเธอความเป็นไป
แต่ความใหญ่จะช่วยเหนือยาเพราะเธออยู่ในใจฉันตลอดเวลา
ไม่อาจกระโดดลงไปเพื่อออบรับเธอขึ้นมา
ฉันไม่มีปัญญาให้เธอไววัน
ความรักของฉันเธอไม่รับรู้
เธอยากได้เพียงแค่หูที่รับฟัง
อยากให้เธอได้รู้มีบางคนให้เธอพลังผ่า
เวลามีปัญหาแค่เธอมองมา
จากสุขฟ้า
ฉันส่งไปหาเธอมาจากสักสายตา
รางวัลที่ได้คือได้สลักเธอบนพระเจน
เป็นตัวสําคัญที่เธอใส่ใจตอนไม่มีใครได้เพียงเท่านั้นฉันก็ไม่โกรธ
และจะกระโดดลงเต้นด้วยเสริมไปเงาเมื่อไรถ
้าไม่มีเขาเมื่อไรก็อยากให้รู้ว่ายังมีฉัน
เธอมีวันไหมที่ฉันจะได้กลับไปใกล้เธอ
ไม่มีเสียงพลาดเพราะฉันไม่เป็นใดที่เธอหวัง
เพราะเธอมองฉันเป็นเพียงกระตาย
ที่อยู่ลําพังตัวเดียวบนดวงทัน
ยิ้มให้กันจากสุขที่ฉันแบ่งพัน
ได้จนก็เป็นรางวัลให้กระตายฉัน
ร
างวัลที่ได้คือได้สลักชื่อประจันธ์
เป็นปวดสําคัญที่เธอใส่ใจตอนไม่มีใครได้เพียงเท่านั้น
ฉันก็ห่วงและจะกลับโดนรถตันด้วยสําไป
เงาเมื่อไรจะไม่มีเขาเมื่อไรก็อยากให้รู้ว่ายังมีฉัน
เธอมีวันไหมที่ฉันจะได้กลับไปใกล้เธอ
ไม่มีสิทธิ์พลาดเพราะฉันไม่เป็นเดิมที่เธอหวัง
เพราะเธอมองฉันเป็นเพียงกระตาย
ที่อยู่หลังพันตัวเดียวบนดวงทัน
ยิ้มให้กันจากสุขที่ฉันแบ่งพัน
ได้จนก็เป็นรางวัลให้กระตายอย่างฉัน