*
*
Έτσι που ζεις από συνήθεια
Μια μέρα ακόμα και μια μέρα
Μια φυσαρμόνικα που πλέει
Σπάζουν τα γάλματα κομμάτια
Βοήθεια κράζουνε βοήθεια
Βοήθεια κράζουνε βοήθεια
Άνοιχτα τα μάτια
Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει
Μια φυσαρμόνικα που πλέει
Κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
Μέσα στο θαύμα που βουλιάζει
Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
Παρατημένοι κατά βάθος
Ω με πόση ένταση και πάθος
Γίνονται πρώτοι οι τελευταίοι
*
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
Ακολουθώ τα βήματά σου
Μέσα στην έρημια του κόσμου
Κι έρχομαι πλάι εκεί κοντά σου
Κι εκεί κοντά σου
Εκεί που πάει να ξημερώσει
Εκεί που δείχνει να χαράζει
Αγάπη μου ώρα για ύπνο
Άρχισε κιόλας να βραδιάζει
*
