Που βραδιάζει η αγάπη,
που την ξεγελάς,
δυο καρδιές το ίδιο σώμα
έλεγαν για μας.
Θα σου στείλω σ' ένα γράμμα
μια επιστροφή,
κρέμεται το όνειρό μας
από μια κλωστή.
Όποιος χωρίς σε το ξέρει πως πονάει η καρδιά,
γλυκά πουχή το μαχαίρι
και η μαχαιριά.
Όποιος χωρίς σε υποφέρει όπως τώρα εγώ,
που σαν φαντασμό γυρνάω,
μέσα σ' αγαπώ.
Με πονάνε τα σεντόνια δίχως αγκάλες,
κρύβομαι από τα φώτα κινηγό σκιές.
Ούτε θάνατο φοβάμαι,
ούτε τη ζωή,
αφού το ξέρες για μένα ήσουν όλα εσύ.
Όποιος χωρίς σε το ξέρει πως πονάει η καρδιά,
γλυκά πουχή το
μαχαίρι
και η μαχαιριά.
Όποιος χωρίς σε υποφέρει
όπως τώρα εγώ,
που σαν φαντασμό γυρνάω,
μέσα σ' αγαπώ.
Μέσα σ' αγαπώ.
Όποιος χωρίς σε το ξέρει πως πονάει η καρδιά,
γλυκά
πουχή το
μαχαίρι
και η μαχαιριά.
Όποιος χωρίς σε υποφέρει
όπως τώρα εγώ, που σαν φαντασμό γυρνάω,
μέσα σ' αγαπώ.
Μέσα σ' αγαπώ.