Ουρανέ, όχι δεν θα πω ναιΟυρανέ, φίλε μακρινέΠώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στόχηΠώς να δεχτώ μάνα μου η μηγήΠώς να αρνηθώ τη ζωή στο φως το ξανθόΑχ, ουρανέ, πρώμα μακρινέΚάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον αλανόΚαι ακούω μια φωνή, καμπάνα γιορτινήΝα με πάρει τη λουλήΚάθε δειλιέτη μου λέει να πω έτη, έτη, έτηΠου χτίζουνε φωλιά, παλόχωτα κουλάΣτο ήλιο τα σκάπιαΟυρανέ, όχι δεν θα πω ναιΟυρανέ, φίλε μακρινέΠώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στόχηΠώς να δεχτώ μάνα μου η μηγήΠώς να αρνηθώ τη ζωή στο φως το ξανθόΑχ, ουρανέ, πρώμα μακρινέΚι εγώ κοιτώ τον ουρανό, τον αλανόΚαι μια φωνή κρελή σαν χαδίκια πυλήΚοντά της με καλείΟυρανέ, όχι δεν θα πω ναιΟυρανέ, φίλε μακρινέΠώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στόχηΠώς να δεχτώ μάνα μου η μηγήΠώς να αρνηθώ τη ζωή στο φως το ξανθόΑχ, ουρανέΠρώμα μακρινέ