ใ
ครบ้านเฮาเป็นสาวโรงงาน
หลุมบาวไทบาน คืออ้ายและบอคคนงาม
จากการมาไกล แต่ใจบอกเคยลืมคํา
ยามบางยังตั้งหมอลํา ยังจํารสเจ้าประรา
กินทิสสาใต้แสงอ่อน ยานมกปลาข่อน
เป็นหมั่นเจ้านั้นลืมนา
กินตําบักภู ผ่านหัวใจทุกเมือบิจา
บ่มีทางลืมโรงงาน แม้ว่าสิ้วโรงงาน
วันสงคราม สิกลับบ้านเฮาอยู่บ่
กลับและน้อง นับนิ้วรอมาตั้งนาน
คือทอดอ้ายแม่นบ่
ไม่ใช่ว่าคือทอดแม่พ่อ และคือทอดออดบ้าน
ไอ้อ้า ไอ้อง
หมดแล้วซึ่งความสําคัญ
กลัวบ่ลาน อย่าใจน้อยลาไพร
ปีนต้นโกจิงโทหาติด
สัญญาณสองขีด ขยับนิดเดียวคลื่นหา
น้องกลักคือกัน โมนานกระยานเจ้านาย พ่
อกลอนสํานีเดอะอาย ไว้เจอกันพี่บ้านเฮา
ว
ันสงกลาน สีกลับบ้านเฮาอยู่บ่
กลับและน้อง
นับนิ้วรอมาตั้งนาน
คือทอดอ้ายแม่นบ่
คือทอดแม่พ่อ และคือทอดออดบ้าน
เจ้าหลาน
อย่าใจน้อยลาไพรปีนต้นโกจิงโทหาติด
สัญญาณสองขีด ขยับนิดเดียวคลื่นหา
น้องกลักคือกัน โมนานกระยานเจ้านาย พ่อกลอนสํานีเด
อะอาย ไว้เจอกันพี่บ้านเฮาวันสงกลาน สีกลับบ้านเฮ
าอยู่บ่กลับและน้อง นับนิ้วรอมาตั้งนานคือทอดอ้าย
พระสัน เมื่อสงกลานไอ้ถ่ายบ้านห้องเท่าหลาด เดอะ
จ้า ได้จ้า เดี๋ยวพอกัน
คืนหอดหลายเดอะ
คือกันจ้า