โ
อ้ ดวงดาวดูแสงนั้นพร้อม ๆ
เด่นลอยขวางกลางฟ้าฟ้าไกล
ดาวรายล้องดวงเดือนไหว
คมให้แสงเดือนเลือนไกล
เจ้าทําไมคมดวงเดือน
ยิ่งทะนงรู้เธอว่าสงสัก
ข้าไม่รักดาวก็รักเดือน
ดาวรยิบริบตามเหมือนดัง
ยังจะเย้ยว่าดวงเดือนไม่เหมือนโมดาว
เมื่อไรน้อจังจะงาม
ข้าคอยเพราะความสกเศร้า
เฝ้าควรถึงคราว
คราวเมื่อสองเรา
รักเฝ้าประนอต่อกัน
ชื่นฮะไทยจะเปรียบรักใครชื่น
สุดจะฝืนยามคําคืนนั้น
เชื่อไทยคลายสวรรค์โอคืนนั้นยังจํามั่นว่าจันจันเป็นพริยา
หึ
เมื่อไรน้อจังจะงาม
ข้าคอยเพราะความสกเศร้า
เฝ้าควรถึงคราวคราวเมื่อสองเรารักเฝ้าประนอต่อกัน
ชื่นฮะไทยจะเปรียบรักใครชื่นสุดจะฝืนยามคําคืนนั้น
จันเชื่อไทยคลายสวรรค์โอคืนนั้นยังจํามั่นว่าจันจันเป็นพริยา
