ตะวันนั้น นางคือใจ ใจกันเชิญ นางจูยัน
แต่ยังได้จิ้งใดมา มาหันหนา นองนาง
ใจดิบนาง ใจให้หันหนา ให้บอกนางใจใจหันหนา
ดูใจดิกะนองคนเดียว เสียใดความหันหนามา
หับเอาไว้อยู่ในใจ
โตใจก็ตาเชียงใจ
ดูใจหักกะนองคนเดียว ทําใดความหันหนามา
หับเอาเคยใดหักกัน สองเอาจิ้งใดมาบุกกัน
แต่เมื่อหันนางวันนั้น
ด้วยสองเอามาหันกัน
แต่วันนั้น นางคือใจ ใจกันเชิญ นางจูยัน
แต่ยังได้จิ้งใดมา
มาหันหนา นองนาง
ใจดิบนาง ใจให้หันหนา ให้บอกนางใจใจหันหนา
ดูใจนิกะนองคนเดียว เสียใดความหันหนามา
หับเอาไว้อยู่ในใจ
โตใจก็ตาเชียงใจ
ดูใจหักกันนองคนเดียว หับใดความหันหนามา
หับเอาเคยใดหักกัน สองเอาจิ้งใดมาบุกกัน
ดูใจนิกะนองคนเดียว เสียใดความหันหนามา หับเอาไว้อยู่ในใจ
โตใจก็ตาเชียงใจ
ดูใจนิกะนองคนเดียว หับใดความหันหนามา
หับเอาเคยใดหักกัน สองเอาจิ้งใดมาบุกกัน
ความหักเอาเคยใดหักกัน สองเอาจิ้งใดมาบุกกัน