Pojazd ide.
Tuk, tuk, tuk.
Miš u vokzalinu.
I rozluk.
Kožen den,
novej kvito,
a srce bijeca,
mov dzvino.
Tja kolija,
vede kudis,
de mi s tobojo,
buli kolis.
I haj dosi,
i haj zima,
znovu vede mene vona.
Tja kolija,
vede kudis,
de mi s tobojo,
buli kolis.
I haj dosi,
i haj zima,
znovu vede mene vona.
Miš spogadom i snom lecu, na svitlo vikom,
de movcu.
I kožen sum,
i kožen stuk,
meni nagaduje
tvi zvuk.
Tja kolija, vede kudis,
de mi s tobojo,
buli kolis.
I haj dosi,
i haj zima,
znovu vede mene vona.
Tja kolija,
vede kudis,
de mi s tobojoj, buli kolis.
I haj dosi,
i haj zima,
znovu vede mene vona.
