Руча в небо сині гори, Рідний край смирик,
І в небі чутно кликіт Молодих лалек.
З гір спускаються потоки бистрої води,
Хто хоч раз побачив казку, вернеться сюди.
Повністю горами є край, Там де щастя живе,
На землі є скрам, Шмірай, Закарпаття моє!
Як згадаю, рідний край На душі зансяться,
Тож світи і розквітай, Рідне Закарпаття!
Хто хоч раз води напився із карпатських гір,
І почув струмків чарівних,
дзвінко тливий спів.
Та і повітря там слодке,
наче твой нектар,
Закарпаття – це насправді людя в божій дар.
Повністю горами є край,
Там де щастя живе,
На землі є скрам,
Шмірай,
Закарпаття моє! Як згадаю,
рідний край На душі зансяться,
Тож світи і розквітай,
Рідне Закарпаття!
Повністю горами є край,
Там де щастя живе,
На землі є скрам,
Шмірай,
Закарпаття моє!
Як згадаю,
рідний край На душі зансяться,
Тож світи і розквітай,
Рідне Закарпаття!
Повністю горами є край,
Там де щастя живе,
На землі є скрам,
Шмірай,
Закарпаття моє!
Як згадаю,
рідний край На душі зансяться,
Тож світи і розквітай,
Рідне Закарпаття!
Повністю горами є край,
Там де щастя живе,
На землі є скрам,
Шмірай,
Закарпаття моє! Як згадаю,
рідний край На душі зансяться,
Тож світи і розквітай,
Рідне Закарпаття!
Тож світи і розквітай, Рідне Закарпаття!