อําไรย่อนไหนก็จบมาบาด
ส่งยืนมาปัญญาขึ้นยอดเกาะ
ต่างหากสู่อําจนไรก็ลิวา
หากอันนี้เนาะใจปัญหวาย
พ่อที่นั่งเธอทานตัว
ตอจบมาแล้วตื้อต้องหน้าใจ ตอจบมาแล้ววดเจ็บหน้าใจ
มันรู้แล้ว มีน้อยน้ําอาจจําพร้อม
ข้าจีบก็บุญกว่าไกลแล้ว ทุกนางก็เหลือยัง
ทานจะหาความมั่งกําลักให้
มีน้ําตายอดกิ่งลงมา
ทานจะหาความมั่งกําลักให้ มีน้ําตายอดกิ่งลงมา
