อย่
าเมื่อเราเจอกัน
เธอสบตาฉันเหมือนหนึ่งทักทาย
ทําให้ใจฉันหาย
รู้สึกคล้าย ๆ ฉันมีปมดอย
เราต้องจากกันไกล
เราต่างเศร้าใจ เราต่างลงคอย
เป็นด้วยบุญฉันนอน
จึงปล่อยเธอคอย
จนสายเกินไปเจอกันครั้งนี้
ฉันมีความเศร้า
หรือทัย
รุ่นอยู่ภายใน
หมดพลางเผยใจให้เธอได้เห็น
ได้แต่มอบตากัน เธอสบตาฉัน ฉันก็คิดเป็น
แต่ไม่อาจซ่อนเร็น ทุกสิ่งที่เห็น นั่นแหละหัวใจ
เจอกันครั้งนี้ฉันมีความเศร้า
หรือทัย
รุ่นอยู่ภายใน
หมดพลางเผยใจให้เธอได้เห็น
ได้แต่มอบตากัน เธอสบตาฉัน ฉันก็คิดเป็น
แต่ไม่อาจซ่อนเร็น ทุกสิ่งที่เห็น นั่นแหละหัวใจ
