อยากมีคนคอยห่วงไห้ในยามอ่อนลา
อยากมีคนสับน้ําตาในยามอ่อนแอ
ผู้หญิงคนเดียว ย่อมมีวันเปลี่ยวและท้อแท้
ใครคนนั้นคอยดูแลแม้ยามเหงาใจ
ทางชีวิตมีปัญหาเข้ามารุ่มเรา
หากแดบเหงา ผมด้วยรักและความห่วงใหญ่
แต่คน ๆ นั้นที่ฉันรอเขาอยู่ที่ไหน
อาจไกลเกินไป ไกลเกินฝันที่ฉันควยความ
แต่ความจริง สิ่งที่เจอคือความอ่างวาย
ดุดเรืออัปปะ
แคว้ความกลางคลื่นพัดพา
เมื่อมีกิ่งไม้ แลกๆล้างลอยผ่านมา
เมื่อว่าได้มาแค่ความเดียวได้
คนอ่อนแอย่อมพายแพ้แก่โลกใบนี้
โลกที่มีความสับสนบนความห่วนร้าย
จากนี้ต่อไป จะแค่มแข็งยืนอยู่ให้ได้
ตัวเอง แม้จะร้ายส่งใครสักคน
คว
ามจริง
