โศฤยนะมยามคําพระรพต้องจํา
จากเมฤรษฐิดูจะร้อนกําลังนอนหลับ
โอ้ยๆ...งามสับแม่มารษีแม่ชื่นใจ
เมฆฉืนใจเอ้ย ฉืนใจที่นับตั้งแต่นี้
จะตรองตรม จะได้แต่แก้ม เสียดายแต่เกต
เสียดายแล้วก็กรรณ์แต่เนต
แม่บุญสม
จะได้แต่กรรณ์ที่กลืงกลมผัวเคยได้ชม
อานงนาง จะได้แต่แก้ม เอาที่เคยแย้มเคยยิ้มและดูพร้าวพริมธ์
ดังเดือนสาง จะได้รุ่งสง
บันเอลลนบาง
ช่างสมบูรณ์ จะได้ประทุม เอ้ยที่ตุ้มตั้ง
ผัวเคยได้อังแอบอกอุ่น จะได้เหนือนิ่ม เอ้ยไปเหมือนปุยนุ้น
ผัวเคยได้อุ่น
แอบอกอิ่ง จะได้แต่ปรนที่เคยอ่อน ราโทษที่
เคยปรด กับพรรษให้นอนนิ่ง ๆ จะได้เนื้อเย็น
สงบที่เคยปรด กับพรรษให้นอนนิ่ง
ๆ จะได้เนื้อเย็น
สังเย็นจริงๆ เนื้อน้องเย็นๆ
แต่ใจยังห่วงสะท้อนในสวง
หัวใจพี่ขอลาแล้วนา
เมรี
เมรีเอ้ยเราต้องจากกันเลย
ในชาตินี้ไม่มีวันใหม่ก็จะไม่
เมรี
จากกันวันนี้เราต้องจากกันเลย