ไม่มีนาทา
กรรมจิ้งต้องระกรรมลําบาก
ทําหน้าที่เหนื่อยยากอย่างน้อยก็มีข้าวกิน
มีคอยผู้ปลาก็พอได้หาเป็นอาจิน เหมือนคนจรมอนิน ชีวิตต่องดินเป็นกรรมกร
ที่สู่ครัวนอนก็นุ่นคอน ทางตึกผมมานั่งนึกนอนนึก น้ําตาก็พลันเปลี่ยกพอน
สร้างให้เขาไว้แต่เราสิไม่ได้นอน พอเสร็จแล้วก็ต้องจร เป็นกรรมกรเรื่อยไป
สื่อผ้าก็ขาด
มันชี้บอกชัดว่าผมนิจ จนแค่ไหน
อยากซื้อหาก็สุดปัญญาเหนื่อยใจ
แค่เงินวิคยังไม่ได้
เธอแก่ไปไหน
ไม่เห็นมา
ชีวิตจับกังต้องใช้กําลังแลกเงิน ทํางานก็เสียจนพลาด เขาสานก็หมดอีกแล้วนะ
เหลียวมองทางใน ก็ดูจะไรที่พึ่งคลา วันนี้เธอแก่ไม่มา หิวจนมืดหน้าตาลาย
มั
นชี้บอกชัดว่าผมนิจ จนแค่ไหน
อยากซื้อหาก็สุดปัญญาเหนื่อยใจ แค่เงินวิคยังไม่ได้ เธอแก่ไปไหน
ไม่เห็นมา
ชีวิตจับกังต้องใช้กําลังแลกเงิน ทํางานก็เสียจนพลาด เขาสานก็หมดอีกแล้วนะ
เหลียวมองทางใน ก็ดูจะไรที่พึ่งคลา วันนี้เธอแก่ไม่มา หิวจนมืดหน้าตาลาย