อืม...
อา มนุษย์ น่าเฝียบ ของนํา
โอ้ ยังว่า น้อง ครุมยัง เจ้าสําบาย ยังไง
ตะป่า สาวบาง อา
ยังไง ก็ บาย เลย
ตาม ที่ นา
ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ
ก็ บาย ทุ่ง สําเร็จ กว่า นาย อะ
น้อง มัน นี่ อาย ยัง ยัง สุขา ชีวิต รู้ ประสาท อา จิ้ง เนาะ
ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ
ยุ่ม ของ สุราค นําบัด ตก ไฮ
ช่าง แก้ง จํา ไล โรค ให้ เลียด ชงไห้
คุ้ม มีน กลง หวา จัด บาล สบาย
มัน บัง จํา ไหน สอ หุย จร้าน จิ้ง
การ สร้าว บัง สร้าย จัง อะไร คมี อย่าง ช้อม
โรย จัด สติ งอบ โรย คมี อย่าง เปลี่ยน ละหา
เตียด แต่ ล่วย มัน ตะ อาย น้อง ทับกาล อด ล่วย พวก เก เก อ๋ย ต้อ ชร้าย
เรียง หาว ไล ขาว สร้าย ๆ มีน ต้า มิด ธมัย ตืบ มัส สบาย
กาล สม ไล อ่อน กม เน ย นาย บ้าว สอ ม เอ กาล กาล วาย กม ต้ นา
เมเมéntarn
ноцеออcktpt pc
ออcktcc
มาเรียก ต้องมากายมาว
บาลปวดลุย
เนี่ยม บัญจําข้าว
มันบัญถ้วจาว
น้อมแต่เขา
โทรเทว
เฮเเเเ
เฮเเเ
เนี่ยม เมื่ออาจารย์ จัง
อิสมาแอล อิสมาแอล อิสมาแอล
เนี่ย คลายขาวยสรรยสรรย เนี่ยนตายมัดใหม่ ต้อบายสบาย เฮ้ย
เก้าสําหลัง อ้อนกมเหนื่อยนาย บองส้มเกียกกาย เก้าวาให้กมตื่นนาย
โอ้ บ่น แน่งสรัย โน้ท ป่นเจฮัน โน้ท บ่น แน่งจัน มาเรียน สือ มากาย
มาว มากวาด ลวย ชม ป่นจําขาว มันบ่น ทรวจาว น้อม แต่เขา โอ้ย ปูยเนียว
เนียงเนียวต่อช้าย อะ ยอมละยนตรางการยาว
มาตรางการสร้าน อ้องกมสบาย เห้ย ๆ ยาย