อย่าตกคืนคําเธอยําสัญญา
อย่าเปลี่ยนวาจา
เวลาแปลเปลี่ยนไป
ให้เธอหมายมันคงแล้วยังไม่ใช่ใคร
เชิญทางไป อย่าวันไหวใครความการ
มีพวกตะวันส่งเป็นแสงสีทอง
รักษาเคลื่อน ให้ไฟปลองและสร้างสัง
เผื่อดอกไม้แห้มบาน ให้คุณฮาลสู้ใบวัน
ก็คือรางวัน แต่ความฝันนั้นติดใจ
ให้เจอ
ความสําเร็จมันไม่ได้มาง่ายง่าย มันต้องแลก มันต้องเสีย มันต้อง
พยายาม บอกตัวเองไว้ ว่าเราจะไม่ขอกับบ้าน ที่มีคนที่เขาต้องรอ
อ้อ อุ่นทางเดิม ที่มีความน้ํา
ถ้าเธอความถอยไปสิ่งที่เอิด
ที่ยังกลัวเธอไม่มีใครสู้กว้าง
จะปลอบความใจให้เธอหายร้าวร้าน
จะเป็นสะพานให้เธอเบิดไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ําทิ้ง ตับระหายามห่วยอ่อน
ขอให้อุ่ยพร ให้เธอสมนังหวังได้
หากไม่ลอบก็คงจะไม่รู้แน่ หากไม่สู้ก็ค
งจะเรียกขี้แพ้ ว่าแต่คิดชีวิตจะกิดก้อย
อีกกี่วันกี่เดือนหยุดยิ่ง จะได้ดีหลังเขา
ชีวิตเรามันเลือกตัวเองไม่ได้ แต่จะเป็นอะไรก็รู้สึกได้ตัดทิ้ง
ปล่อยให้ใจมันโปรดไปจากเสรี สิ่งอันนี้ไม่อยู่เท่าไหร่กว่าอัน
บนช้างเดิมที่มีความจํา
ถ้าเธอความถอยไปสิ่งที่ตื่น
ฉันยังร้องช่วยเธอเสมอ
เพียงกลัวเธอไม่มีสักความ
จะปลอบหวงใจให้เธอหายร้าวร้าว
จะเปิดสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเปิดสายน้ําเย็นกับประหายอําหวยอ่อน
ฝ
อยอุ่ยพรให้เธอสมนังหวังได้
มีตวงตะวันส่งเป็นแสงสีทอง
กับช่างเคลื่อนให้ไฟบองและสร้างสัน
เมื่อดอกไม้แย้มบานให้คุณพรสู้ไม่หวั่น
คือรางวันแค่ความฝันใจให้เธอ
เมื่อดอกไม้แย้มบานให้คุณพรสู้ไม่หวั่น
คือรางวันแค่ความฝันใจให้เธอ