Είμαι ένα βήμα πριν το τελευταίο βήμα που έκανα εδώ και καιρό
Κι αυτό γιατί έχασα το κουράγιο μπροστά να προχωρώ
Άρα όσο δεν κουνιέμαι μάλλον νόπις το χορώ
Και το νεαυτό μου παραμελώ
Κι όσο το κάνω άλλο τόσο συνειδητοποιώ
Ό,τιν άλλη μια ψύχωση που επιτρέπω να υπάρχει
Για να μην αλλάξει κάτι από όταν ήσουν εδώ
Γι' αυτό πήρα το ρόλο και τον δυο
Σε γκρεμισμένους πλανήτες ακροβατώ
Έχασα το σκοπό μου πάνω σε ένα σκοπό
Που με συγκίνησε τόσο ώστε να πιάσω το στυλό
Και να πω πράγματα που έθαβα καιρό
Κι ας μην μιλάμε πια κι ας έχω μήνες να σε δω
Σταμάτησα τον πόνο μου να πνίγω στο ποτό
Γιατί λίγο πριν ξεψυχήσει να τον σώσω βουτώ
Τώρα είμαστε μόνοι μας στην πόλη
Νικότην η και να του βάλει όνειρα στη φορμόλη
Υπόταρα την ψυχή μου και με πρόδωσε το ζάρι μου
Χάθηκες όπως χάνεται και ο καπνός αγάπη μου
Στο πότιρκι μου το πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου Πρική Πέσσα
Γιατί να μένω μονάχος με όσα χάλασα
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σε έχουν μέσα
Στο πότιρκι μου το πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου Πρική Πέσσα
Γιατί να μμένω μονάχος με όσα χάλασα
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σε έχουν μέσα
Ο,τι αποτύπωσα ήτανε ό,τι πήγα
Να χάσω πότε ερχόταν στη ζωή μου κάθε γίδα και τσιίδα
Πως αν ότι χάνω βάζω στην τέχνη μου θα
μείνει στη ζωή μου μια χιλιαίτη ρίδα
Ο έρωτας δεν είναι τυφλός γιατί τυφλός ήταν ο πλούτος
Και όποιος ερωτεύεται μένει φτωχός γιατί
Άμα δεν δώσει ό,τι έχει και δεν έχει τότε παίζει
Και για ένα δεκανίκι ψάχνει απλώς
Γι' αυτό επαψά να σε κατηγορώ
Γιατί όλο αυτό ήτανε μόνο ένα όνειρο παιδικό
Μόνο σε χτίσα και κρέμισα κι είναι εγωιστικό
Ριχνοντάς τα σε σένα εμένα να παρηγορώ
Σήμερα γράφω τι δεν μπόρεσα να πω
Εκείνο το δρόσερο ανηξιάθικο δειλινό που
Τριγυρίζει φευγαλέα μέσα στο μυαλό μου
Και σαν απελπισμένος να γυρίσει προσπαθώ
Ο έρωτας γεννιέται και πεθαίνει συνεχώς
Κι αλλάζει ολόμορφη για να μην μείνει πεζός
Βάλεται με τα πάντα και μονάχος του βγάζει τα μάτια των
Που κάποιος πάλι να του προσφέρει το φως
Στο ποτήρι μου το πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριν κοιπέσα
Γιατί να μένω μονάχος με όσα χάλασα
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα
Στο ποτήρι μου το πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριν κοιπέσα
Γιατί να μένω μονάχος με όσα χάλασα
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα
Στου ποτήριχιου μου τον πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριγκυπέσα
Γιατί να μένω μονάχος με όσα χάλασα
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα
Στου ποτήριχιου μου τον πάτο βλέπω τη θάλασσα
Που κάποτε είδα στα μάτια σου πριγκυπέσα
Γιατί να μένω μονάχος με όσα χάλασα
Γιατί όσα όνειρα βλέπω να σ' έχουν μέσα