Ξεκινάει στην πόλη τη νύχτα
Έχει μες το βλέμμα τη σπίθα
Δεν έχει περάσει και λίγα
Μα η αμαρτία έχει άλλη γλυκά
Κι όσο την κοιτάζω δακρύζει
Η ζωή την περιορίζει
Φτεινό αλκοόλ και τύψεις μυρίζει
Από το τσιγάρο μου καπνίζει
Η μικρή με το λάμπρε δεν γυρνά
Κυνηγάει αυτά πάτε στην γειτόνια
Που πεθάνε θυμάται όσους την αγαπάνε
Η μικρή με το λάμπρε δεν γυρνά
Όποιος μπλέξει μαζί της δεν την ξέχνει Πεθάνε θυμάται
Αλλά ακόμα τη φοβάται Κυνήγα
Η μικρή με το λάμπρε
Έχει ένα βλέμμα αθώας αμαρτίας έχει Στην κολότσα επί δυο τύψεις
Όσα δεν σου είπε όταν πήγες να τη βρεις να της μιλήσεις
Κι ένα τσαλακωμένο εισιτήριο μια συναυλία σκέτσι
Γυρνάει μπερδεμένη μου διάσμενη σπέρνη
Ανέμους και θερίζει θύελες καταστάσεις περίεργες
Αργά στο κέντρο ανοίγει άλλο ένα πακέτο σου μιλάει
Και τ' όβλεμά της σουουρλιάζει πως πονάει
Αχ αχ μα δεν αλλάζει λέει
Αυτός ο κόσμος δεν είναι για ποιον διστάζει λέει
Ότι κι αν κάνει ξέρει πως πάντα με νάζει φταίει
Κι είναι πιο όμορφη ευάλωτη και όταν κλαίει λέει
Μεγάλα λόγια απ' τη μεγάλη καρδιά της
Μα δεν ξέρει να κρατήσει οποιον ήρθε κοντά της
Γιατί όταν άνθησε αγάθεια ήταν η οικογένειά της
Και νιώθει πως κανείς δεν την αγάπησε
Η μικρή με το λάμπρε
Δεν γυρνά
Κυνηγάει αυτά πάτε
Στη γειτόνια
Πού με θα με θυμάτε
Αλλά
Όσους την αγαπάνε
Και έφυγε μακριά
Η μικρή με το λάμπρε
Δεν γυρνά
Κι όποιος μπλέξει μαζί της
Δεν την ξέχνα
Πού με θα με θυμάτε
Αλλά
Ακόμα την φοβάται
Την κυνήγα
Η μικρή με το λάμπρε
Δεν γυρνάει στην πόλη τη νύχτα
Έχει μες το βλέμμα τη σπίθα
Δεν έχει περάσει και λίγα
Αλλά η αμαρτία έχει αληθινίδα
Την έχω ξαναδεί την καταιγίδα
Ελπίζω να ακούσες το ταμισά πως θα είπα
Ελπίζω να αποφύγει την παγίδα
Εγώ θα της δώσω σαν μπορώ
Αν και στα αλήθεια μπορώ λίγα
Ίσως κάποιος να της είπε πως οι χαρακές την κάνουν δυνατή
Ίσως είχε βαρεθεί τη ζωή
Ίσως
Ίσως εκεί που ψάχνει αγάπη δεν θα βρει
Τίποτα πέρα από πόνο και μόνο άλλο ένα λόγο
Να πνίγει κι απόψε στο κρασί
Κι ίσως μετά από χρόνια πάλι να τη βρω εκεί
Κι οι ουλές της γειτονιάς και της νύχτας να μαρτυράν
Πως δεν θα βρουν νύχτα απ' τη ζωή αυτοκαταστροφική
Κοίτα, ακόμα όταν γελάει είναι σαν παιδί
Κι ας είναι σημαδεμένη πια απ' αυτή τη ζωή
Αλλά σπασμένη αγάπη εγώ δεν έχω πια να δώσω
Δεν ξέρω τι σημαίνει πια είσαι το επανειδή
Κι όσο την κοιτάζω δακρύζει η ζωή την περιορίζει Φθινό
αλκοόλ και τύψεις μυρίζει απ' το τσιγάρο μου καπνίζει
Η μικρή με το λάμπρε,
δεν γυρνά Κινδυγάει αυτά πάτε,
στην γειτονιά Πού δεν θα με θυμάται,
αλλά,
όσους την αγαπάνε,
έφτανε μακριά
Η μικρή με το λάμπρε,
δεν γυρνά Κι όποιος μπλέξει μαζί της,
δεν την ξέχνει Πού δεν θα με θυμάται,
αλλά,
ακόμα ό,τι φοβάται,
γυνήγα
Η μικρή με το λάμπρε